روز عاشورا، روز عمل، روز نمايش حقيقي ايثار، روز جهاد در برابر کفر و نفاق، روز رودررويي گروهي اندک از هابيليان در برابر جمعيتي هزاران برابر از قابيليان، روز نبرد نور در برابر ظلمت بود. در اين روز حسين عليه‏السلام و يارانش براي دفاع از حريم حق، و احياي سنت ناب پيامبر اسلام، نابودي بدعت‏ها و سرنگوني رژيم طاغوت، و نگهباني از ارزش‏ها مي‏جنگيدند، و عمر سعد و شمر و يارانشان براي حفظ بدعت‏ها و رژيم طاغوتي يزيد، و ناپاکي‏ها و نامردمي‏ها و مقام پرستي جنگ مي‏کردند. به راستي صحنه‏ي بزرگ آزمايش بود. عشق و عرفان به معني حقيقت کلمه با تمام عمق و وسعتش، در چهره‏ي حسين عليه‏السلام و ياران حسين عليه‏السلام ديده مي‏شد، سه عامل و سه هدف و سه انگيزه، آرمان حسينيان را تشکيل مي‏داد که عبارت بودند از: 1- بيعت نکردن با طاغوت وقت 2- امر به معروف و نهي از منکر 3- براندازي رژيم طاغوتي، و برقراري نظام اسلامي، و در واقع يک [ صفحه 145] انگيزه‏ي جامع يعني امر به معروف و نهي از منکر، حسين عليه‏السلام و ساير مجاهدان بلند آوازه کربلا را، به ايثار و جانبازي و شهادت طلبي واداشته بود. آنها ذلت، دنائت و ظلم را نمي‏پذيرفتند، و طرفدار آزادي، عزت، عدالت و اصلاح بودند، و همچون پيامبر صلي الله عليه وآله و همه‏ي پيامبران، مي‏خواستند رژيم و سيستم غلط جاهلي نابود گردد، و نظام الهي به صحنه آيد. فرياد حسين عليه‏السلام، امام و رهبر عباس عليه‏السلام بلند بود: الا ترون الي الحق لا يعمل به، و الي الباطل لايتناهي عنه ليرغب المؤمن في لقاء الله محقا، فاني لا اري الموت الا سعادة، و لا الحياة مع الظالمين الا برما؛ مگر نمي‏بينيد که به حق عمل نمي‏شود، و از باطل دوري نمي‏گردد در اين صورت، شخص با ايمان مايل و سزاوار است (که براي احقاق حق و ابطال باطل، با شهادت طلبي و مبارزه) به لقاي خدا بپيوندد، من مرگ را جز سعادت، و زندگي با ستمگران را جز رنج و شکنجه نمي‏بينم. [1] . حضرت عباس عليه‏السلام نيز براساس همين آرمان با حسين عليه‏السلام به کربلا آمده، و مي خواهد با تمام وجود، در اين راه و اين آرمان مقدس تلاش و جانبازي کند، شهادت قهرمانانه و سخاوتمندانه‏ي عباس عليه‏السلام، بيانگر صداقت و وفاي او به اين آرمان است. اينک در اينجا با تماشاي [ صفحه 146] فرازهايي از تلاش‏هاي حضرت عباس عليه‏السلام در روز عاشورا، او را بهتر بشناسيم، و معني پيروي راستين با امام حق را از کلاس درس او بياموزيم:

[1] تحف العقول، ص 245.