امام حسين عليه‏السلام در آغاز شب عاشورا، ياران خود را به گرد خود جمع کرد، و پس از حمد و ثناي الهي و سپاس از خداي بزرگ و تمجيد از صفا و وفاي ياران و بستگان و دعا براي آنها که خداوند پاداش خير و سرشار به همه‏ي آنها بدهد، چنين فرمود: «جدم رسول خدا صلي الله عليه وآله به من خبر داد که من به زودي به عراق کشانده خواهم شد، و در زميني که نام آن عمورا و کربلا است فرود خواهم آمد، و در آنجا به شهادت مي‏رسم، و اکنون آن هنگام فرارسيده است. آگاه باشيد که ما فردا با اينها (دشمنان) درگيري سختي خواهيم داشت، و من اينک به شما اجازه مي‏دهم از اينجا برويد، و من هيچ عهد و پيماني با شما [ صفحه 135] ندارم (و بيعتم را از شما برداشتم) اکنون شب است و تاريکي همه جا را فراگرفته است، شب را براي خود مرکب بگيريد و هر کدام از شما دست يکي از بستگانم را نيز در دست داشته باشيد، و از اين وادي هولناک خود را خارج سازيد، خداوند به شما پاداش خوبي بدهد، شما مي‏توانيد در شهرهاي خود پراکنده شويد، اين مردم (دشمنان) فقط به من کار دارند، و اگر به من دست يابند، ديگر به کسي کاري ندارند. در اين هنگام برادران و فرزندان و برادرزادگان و فرزندان عقيل همه به پيروي از حضرت عباس عليه‏السلام سخن گفتند، که آغازگر آن سخن حضرت عباس عليه‏السلام بود، و آن سخن اين بود: لم نفعل ذلک لنبقي بعدک؟ لا ارانا الله ذلک ابدا؛ چرا چنين کنيم؟ آيا براي اين که بعد از تو زنده بمانيم، خداوند هرگز چنين چيزي را به ما نشان ندهد. عباس عليه‏السلام اين سخن را با قاطعيت گفت، به دنبال او، ياران همصدا همين سخن را گفتند [1] : يعني ما دل به تو بسته‏ايم، و هرگز از تو جدا نگرديم. وقتي که امام حسين عليه‏السلام ايثار و فداکاري عباس عليه‏السلام و ساير وابستگان و اصحاب را در شب عاشورا مشاهده کرد، حجاب عالم ناسوت را از مقابل چشمان آنها برگرفت، آنها نعمت‏هاي بهشت [ صفحه 136] و مقام‏هاي خود را ديدند. [2] . چنانکه در فرازي از زيارت نامه‏ي امام هادي عليه‏السلام مي‏خوانيم، خطاب به آنها مي‏فرمايد: اشهد لقد کشف الله لکم الغطاء؛ گواهي مي‏دهم که خداوند پرده‏ها را از جلو چشم شما برداشت، و شما پشت پرده‏ها را ديديد. [3] . محدث قمي (ره) به نقل از قطب راوندي مي‏نويسد: عباس عليه‏السلام و همراهان، در برابر سخن امام حسين عليه‏السلام که فرمود: همه شما فردا کشته مي‏شويد، گفتند: «سپاس خداي را که ما را به کشته شدن با تو، گرامي داشت.» امام حسين عليه‏السلام براي آنها دعا کرد، و به آنها فرمود: سرهاي خود را بلند کنيد، آنها چنين کردند و جايگاه‏هاي خود را در بهشت ديدند، امام حسين عليه‏السلام جايگاه‏ها را به آنها نشان مي‏داد و مي‏فرمود: فلاني! اين جايگاه مال تو است، و آن جايگاه مال فلان کس است و... [4] .