به ابن‏زياد خبر رسيده بود که عمر سعد در کربلا، جنگ را تأخير مي‏اندازد و نظرش اين است بلکه اين کار با صلح تمام شود. ابن‏زياد شمر بن ذي الجوشن را چهار هزار نفر به کربلا فرستاد، و در ضمن نامه‏اي به عمر سعد هشدار داد که اگر مي‏خواهي سستي کني، از فرماندهي لشکر کنار برو، و شمر را به جاي خود قرار بده. [ صفحه 126] عمر سعد که حاضر نبود مقام و ملک ري را از دست بدهد، به شمر گفت: «نه هرگز، فرماندهي را به تو واگذار نمي‏کنم، تو امير پيادگان باش.» آنگاه بعد از ظهر روز تاسوعا (پنجشنبه نهم محرم) لشکر را به حرکت در آورد و براي جنگ با حسين عليه‏السلام و يارانش آماده ساخت. [1] . از وقايع روز تاسوعا اينکه، نبودن آب، و شدت تشنگي اصحاب و کودکان و اهل خيام، باعث شد که جمعي از آنها نزد امام حسين عليه‏السلام آمده از تشنگي شکايت کردند و دست به دامن او شدند، امام به عباس عليه‏السلام و چند نفر ديگر فرمود: برويد در چند قدمي چاهي حفر کنيد، بلکه به آب برسيد، آنها رفتند و مشغول کندن چاه شدند، ولي پس از تلاش بسيار، به آب نرسيدند. [2] .