پس از احضار امام حسين عليهالسلام براي اخذ بيعت و جواب شديد آن حضرت در رد بيعت، امام خود را در مدينه، در خطر شديد ديد، تصميم گرفت شبانه مدينه را به قصد مکه ترک کند، محرمانه بستگان و شيعيان خود را ديد و آنها را دعوت به حرکت کرد، بعضي معذور بودند از اين رو در مدينه ماندند، ولي بعضي با اظهار عذرهاي غير مقبول، نه تنها از دعوت امام حسين عليهالسلام سرپيچي کردند، بلکه به تحت عنوان نصيحت و خيرخواهي، آن حضرت را از سفر باز ميداشتند.
ولي حضرت عباس عليهالسلام بدون چون و چرا در پيشاپيش کاروان امام حسين عليهالسلام حرکت نمود و در همه جا دوش به دوش امام، به حرکت خود ادامه داد. حتي برادران مادرياش عبدالله، جعفر و عثمان، و افراد خانوادهاش را نيز به همراه خود حرکت داد و به عنوان بزرگترين شريک امام حسين عليهالسلام در تحقق نهضت عظيم کربلا، همانند وفاي علي عليهالسلام نسبت به پيامبر صلي الله عليه وآله، با کمال اخلاص و وفاداري، با ارادهي قوي حرکت کرد.
مطابق بعضي از تواريخ - چنانکه گفتيم - آبرساني به کاروانيان را از آغاز سفر (از مدينه تا مکه) و از مکه تا کربلا و تا آخر نهضت، بر عهده گرفت.
[ صفحه 120]
کاروان امام حسين عليهالسلام در شب 28 رجب سال 60 از مدينه به سوي مکه روانه شدند و روز سوم شعبان سال 60 به مکه رسيدند.
مردم کوفه از ورود امام حسين عليهالسلام به مکه باخبر شدند و نامههاي بسيار براي امام عليهالسلام فرستادند و آن حضرت را به کوفه دعوت کردند، سرانجام آن حضرت و همراهان در روز هشتم ذيحجه سال 60 - پس از توقف چهارماه و پنج روز در مکه - به سوي کوفه حرکت نمودند و دوم محرم سال 61 به سرزمين کربلا رسيدند و ناگريز در همانجا سکونت نمودند و ماجراي خونين کربلا به پيش آمد.
حضرت عباس عليهالسلام در اين سفر (از مکه به کربلا) نيز که پر از حوادث خطير بود، و بعضي فرار را بر قرار ترجيح دادند و بعضي کنار کشيدند و... از آزمايش الهي به خوبي پذيرفته شد و لحظهاي حسين عليهالسلام و آرمان آن حضرت را فراموش نکرد و از او کنار نکشيد که در فصل بعد، سيماي پر صلابت او را در ماجراي کربلا تماشا خواهيم نمود.
[ صفحه 123]
|