به خوبي روشن نيست که حضرت عباس عليه‏السلام در چه سالي ازدواج نمود، ولي نظر به اينکه آن حضرت هنگام شهادت پدر، حدود چهارده سال داشت، مي‏توان حدس زد که ازدواج آن حضرت در عصر امامت امام حسن عليه‏السلام بوده است. حضرت عباس با لبابه دختر عبيدالله بن عباس که پسر عموي پيامبر صلي الله عليه وآله بود ازدواج کرد، لبابه از بانوان ارجمند بود و از حضرت عباس عليه‏السلام داراي دو فرزند به نام فضل‏الله و عبيدالله شد و نسل حضرت عباس عليه‏السلام از جانب عبيدالله، ادامه يافت و در اين نسل، رادمردان بزرگ و عالمان و فقيهان برجسته به وجود آمدند، مانند ابويعلي حمزه بن قاسم که نوه‏ي حضرت عباس عليه‏السلام در نسل پنجم است و مرقد مطهرش در نزديک حله، داراي گنبد و بارگاه است [1] و مانند علي بن‏ ابراهيم بن ابي‏جعفر، حسن به عبيدالله بن ابي‏الفضل عليه‏السلام که نوه آن حضرت در نسل سوم است و مرقد مطهرش داراي گنبد و بارگاه ملکوتي و زيارتگاه مهم در قم (قسمت آخر خيابان باجک) است و به عنوان شاه زاده سيد علي (يا شاه سيد علي) معروف مي‏باشد. [2] . مرحوم علامه سيد عبدالرزاق مقرم در کتاب خود «العباس» براي حضرت عباس عليه‏السلام شش فرزند (پنج پسر و يک دختر) ذکر کرده است و مي‏نويسد: مادر فضل‏الله و عبيدالله، لبابه بود و مادر يا مادران چهار [ صفحه 107] فرزند ديگرش به نام‏هاي حسن، قاسم (عبدالله)، محمد و دختري که نامش معلوم نيست،ام‏ولد بوده‏اند. [3] . مرحوم علامه سيد محسن امين (ره) دو نفر از فرزندان حضرت عباس عليه‏السلام به نام‏هاي: محمد بن عباس و عبدالله بن عباس را در شمار شهيدان کربلا مي‏شمرد. [4] . علامه سروي يک فرزند او، يعني محمد را جزء شهداي کربلا شمرده است. [5] . هيچ بعيد نيست که حضرت عباس عليه‏السلام با خانواده‏ي خود به کربلا آمده باشد و دو فرزند جوانش را به ميدان فرستاده و آنها قبل از خود به شهادت رسيده باشند، چنانکه اکثر شهيدان کربلا با زن و فرزند خود به کربلا آمده بودند، به ويژه اينکه: چنانکه در حوادث روز عاشورا ذکر خواهد شد، حضرت عباس عليه‏السلام داراي خيمه‏ي مخصوص بود و هنگام وداع به آن خيمه آمد و با همسر و فرزندانش وداع کرد.