در مورد اطاعت حضرت عباس عليه‏السلام در آغاز زيارت نامه‏اش، از زبان [ صفحه 102] امام صادق عليه‏السلام خطاب به آن حضرت مي‏خوانيم: السلام عليک ايها العبد الصالح، المطيع لله و لرسوله و لاميرالمؤمنين و الحسن و الحسين عليهم‏السلام؛ سلام بر تو اي بنده‏ي صالح و مطيع خدا و رسولش و پيرو اميرمؤمنان علي عليه‏السلام و حسن و حسين عليهماالسلام. و در قسمت آخر اين زيارت نامه (که قبلا ذکر شد) از زبان امام صادق عليه‏السلام آمده: «گواهي مي‏دهم که تو از دنيا رفتي، در حالي که اقتدا به صالحان نمودي و از پيامبران پيروي کردي.» [1] . به اين ترتيب مي‏بينيم امام صادق عليه‏السلام آن حضرت را مطيع امام حسن و امام حسين عليه‏السلام دانسته و او را تا آخر عمر، پيرو صالحان و پيامبران، براساس بصيرت و آگاهي، معرفي کرده است. امام حسن عليه‏السلام پس از شش ماه و چهار روز خلافت در کوفه، بر اثر نابساماني‏ها از کوفه به مدينه بازگشت و نه سال و چهار ماه به دور از خلافت، در مدينه زيست. حضرت عباس عليه‏السلام همراه برادرش، از کوفه به مدينه بازگشت و در اطراف امام و برادرش زيست، هرگز به حکومت سياه معاويه، اعتنا نکرد، موضع‏گيري و مخالفت خود را همانند موضع گيري برادرش امام حسن عليه‏السلام به صورت بي‏اعتنايي و قهر از حکومت ننگين معاويه، ادامه داد، تا آنگاه که امام حسن عليه‏السلام توسط جعده دختر اشعث که عامل نفوذي معاويه بود، مسموم شده و به شهادت رسيد. [ صفحه 103] امام حسن عليه‏السلام وقتي که نشانه‏هاي رحلت را در خود مشاهده کرد، برادرش حسين عليه‏السلام را به حضور طلبيد و به او چنين فرمود: «برادرم! هنگام فراق فرارسيده، من به خدايم مي‏پيوندم، مرا زهر خورانيده‏اند... تو را به آن حقي که بر تو دارم مبادا در اين باره سخني بگويي (و با مطرح کردن آن، جنگ کني که صلاح اسلام و شيعيان در اين شرايط نيست) هنگامي که از دنيا رفتم، چشمانم را بپوشان، مرا غسل بده و کفن کن و در ميان تابوت بگذار و به سوي قبر جدم رسول خدا صلي الله عليه و آله ببر، تا با جدم تجديد عهد کنم (و ديداري تازه نمايم) در اين هنگام به زودي با خبر مي‏شوي که مردم گمان مي‏کنند که تو مي‏خواهي مرا در کنار قبر صلي الله عليه و آله دفن کني، به سوي تو مي‏آيند، تا از تو جلوگيري کنند، تو را به خدا سوگند مي‏دهم که مبادا در مورد من به اندازه‏ي شيشه حجامت، خون ريخته شود.» [2] .