از لقب‏هاي عباس عليه‏السلام که در زيارت ناحيه‏ي امام هادي عليه‏السلام آمده، لقب «ساعي» است. يعني او نهايت سعي و تلاش را براي تحقق نهضت امام حسين عليه‏السلام نمود، و دومين شريک و شخص دوم اين نهضت بود و در اين راستا هيچگونه - حتي يک لحظه - دريغ نکرد. او هرگز بي‏تفاوت، بهانه‏جو و خارج از صحنه نبود، بلکه در همه‏ي [ صفحه 87] فراز و نشيب‏هاي نهضت کربلا حضور خلاق و فعال داشت. بر همين اساس، امام صادق عليه‏السلام خطاب به او فرمود: اشهد انک لم تهن و لم تنکل؛ گواهي مي‏دهم که تو در راه دين و دفاع از امام حق، هيچگونه سستي و توقف نکردي. [1] . تلاش او به جايي رسيد که وقتي دست راستش را قطع کردند، چنين رجز خواند: و الله ان قطعتم يميني‏ اني احامي ابدا عن ديني‏ و عن امام صادق اليقين‏ نجل النبي الطاهر الامين‏ سوگند به خدا اگر دست راستم را قطع نموديد، من بدون درنگ تا جان در بدن دارم از دينم و از حريم امام راستگو و راستين فرزند پيامبر صلي الله عليه و آله پاک و امين حمايت مي‏کنم. [2] .