پيامبر صلي الله عليه و اله در شأن علي عليه‏السلام فرمود: انا مدينة العلم و علي بابها، فمن اراد المدينة فليأت الباب؛ من شهر علم هستم و علي عليه‏السلام در آن شهر است، کسي که خواهان ورود به اين شهر است، بايد از در آن وارد گردد. [1] . حضرت علي عليه‏السلام در همه‏ي امور، پيشکار و دربان و واسطه‏ي بين مردم و پيامبر صلي الله عليه و آله بود. هر بزرگي، دربان يا درباناني دارد که مردم به واسطه‏ي آنان با آن شخص بزرگ، ارتباط پيدا کنند. [ صفحه 86] حضرت عباس عليه‏السلام فرزند علي نيز در حيات و ممات، دربان و پيشکار امام حسين عليه‏السلام بود و واسطه‏ي حقيقي بين مردم و امام حسين عليه‏السلام بود و مي‏باشد، هرگز امام حسين عليه‏السلام وساطت عباس عليه‏السلام را رد نمي‏کند و باب‏الحوائج بودن او نيز از يک نظر به اين خاطر است که باب و پيشکار حسين عليه‏السلام است و با وساطت، نيازهاي نيازمندان را تأمين مي‏کند و بي‏سامانان را سامان مي‏بخشد. از علامه طباطبايي (ره) صاحب تفسير الميزان نقل شده که فرمود: مرحوم سيد السالکين و برهان العارفين آقاي آقاسيد علي قاضي (استاد علامه طباطبايي در عرفان) فرمود: «در هنگام کشف، بر من روشن و آشکار شد که وجود مقدس اباعبدالله الحسين عليه‏السلام مظهر رحمت کليه‏ي الهيه است و باب و پيشکار آن حضرت، سقاي کربلا، سر حلقه‏ي ارباب وفا، آقا باب‏الحوائج الي الله، ابوالفضل العباس، صلوات الله و سلامه عليه است.» [2] .