حضرت عباس عليه‏السلام را امام زمان حضرت حجت (عج) در زيارت ناحيه، با لقب «مواسي» خوانده است. مواسي از مواسات است [1] و در اصل به معني بريدن مي‏آيد و در نتيجه به معني شدت دلبستگي به چيزي است که از همه چيز ببرد و به آن چيز دل ببندد و همه‏ي هستي خود را فداي آن کند. حضرت عباس عليه‏السلام در پيشگاه امام حسين عليه‏السلام چنين بود. برادري، همياري و پيوند پر محبت و تنگاتنگ او با امام حسين عليه‏السلام همچون همياري و پيوند عاشق حقيقي نسبت به معشوق خود بود؛ مقام عشق را درگه بسي بالاتر از عقل است‏ کسي اين آستان بوسد که جان در آستين دارد به اين ترتيب، درس برادري، وفا، فداکاري و گذشت بي‏نظير را به جهانيان آموخت و به انسانيت، بها و آبروي فوق‏العاده داد.