از آنجا که حضرت عباس عليه‏السلام بر اثر فداکاري‏ها، اخلاص، ايثار و خصال عظيم انساني در پيشگاه خدا داراي مقام بسيار ارجمند و آبروي مخصوص گرديد، توسل به ذيل عنايت او موجب روا شدن [ صفحه 65] حاجات است، زيرا پذيرش شفاعت او در درگاه خداوند قطعي است و در اين مورد هزاران نفر از قديم و نديم، با توسل به او نتيجه گرفته‏اند. که نمونه‏هايي از آنها در اين کتاب ذکر شده است. از اين رو او را باب‏الحوائج خواندند و به تجربه‏ي بسيار رسيده که نذر براي آن حضرت و مادرش ام‏البنين عليهاالسلام و توسل به آنها، حاجتمندان را به مقصود رسانده است. در قسمت آخر کتاب نمونه‏هايي از آنها را خاطرنشان خواهيم ساخت. گفتني است که به گفته بعضي از علما، واژه‏ي عباس به حروف حساب ابجد، معادل عدد 133 است، بعد از نماز روز جمعه 133 بار با اين عبارت به حضرت عباس عليه‏السلام متوسل شو که به اميد خدا به مقصود مي‏رسي: يا کاشف الکرب عن وجه الحسين، اکشف کربي بحق اخيک الحسين؛ اي عباسي که اندوه را از چهره‏ي حسين عليه‏السلام برطرف ساختي، اندوه مرا به حق برادرت حسين عليه‏السلام برطرف ساز. [1] .