حضرت علي عليه‏السلام (چنان که خاطر نشان گرديد) فرمود: «عباس عليه‏السلام در پيشگاه خداوند داراي مقام بسيار ارجمندي است، خداوند بجاي دو دست (که در عاشورا فدا کرد) دو بال به او مي‏دهد و او با آن دو بال همچون جعفر طيار، در فضاي بهشت همراه فرشتگان پرواز مي‏کند.» [1] . نيز از سخنان علي عليه‏السلام در شأن عباس است؛ در آن هنگام که علي عليه‏السلام در بستر شهادت بود و عباس عليه‏السلام را طلبيد و او را به سينه‏اش چسبانيد و فرمود: ولدي و ستقر عيني بک في يوم القيامة؛ به زودي در روز قيامت، چشمم به وسيله‏ي وجود تو روشن مي‏گردد. [2] .

[1] العباس، سيد عبدالرزاق مقرم، ص 75 - نکته‏ي قابل توجه اينکه در روز عاشورا هنگام جنگ وقتي که پس از دست راست، دست چپ حضرت عباس عليه‏السلام را نيز قطع کردند، چنين رجز خواند: يا نفس لا تخشي من الکفار و ابشري برحمة الجبار؛ اي نفس! از کافران نترس، تو را به رحمت خداي مهربان و جبران کننده مژده باد. از اينکه عباس عليه‏السلام در اين شعر، در ميان صفات خدا از جباريت خدا سخن به ميان آورده شايد اشاره به همان جبران خدا باشد که به جاي دو دست، دو بال به او خواهد داد. [2] معالي السبطين، ج 1، ص 454.