روزي، اميرمؤمنان امام علي عليه‏السلام، حضرت ابوالفضل العباس عليه‏السلام را که کودکي شيرين زبان بود، بر بغل خود نشاند، و به او فرمود: «عباس جان! بگو: واحد، يعني: يک». حضرت عباس عليه‏السلام گفت: «واحد». سپس اميرمؤمنان عليه‏السلام فرمود: «بگو: اثنين، يعني: دو». در اين هنگام، حضرت عباس عليه‏السلام، از گفتن «عدد دو»، خودداري کرد. اميرمؤمنان عليه‏السلام فرمود: «اي نور ديدگانم! چرا نمي‏گويي»؟! عباس خردسال عليه‏السلام، با شيرين زباني کودکانه، پاسخ داد: «پدر جان! من، شرم مي‏کنم، به زباني که خدا را «يکي» خوانده‏ام، «دو» بگويم»! اميرمؤمنان عليه‏السلام، که از کمال و درايت فرزندش عباس عليه‏السلام بسيار خشنود شده بود، پيشاني او را بوسيد. [1] . [ صفحه 82]