عباس بن علي در مواسات با برادرش حسين عليه‏السلام نمونه بود مي‏بينيم در آن گاهي که داستان جان پيش مي‏آيد و هر کس به حفاظت خود مي‏پردازد او جان در کف گرفته و تقديم سالار شهيدان مي‏دارد، هنگامي که شمر بن ذي الجوشن از ابن زياد خواهش کرد که امان نامه‏اي براي عباس بن علي و برادرانش بنگارد و در اختيار او بگذارد، عبيدالله تأمين کتبي به وي داد شمر نهم محرم به کربلا آمد در پشت خيمه‏هاي امام عليه‏السلام فرياد زد: (اين بنوا اختنا) کجايند پسران خواهر ما، (چون ام‏البنين از قبيله‏ي بني کلاب و شمر هم از همان قبيله بود) عباس بن علي اعتنائي نکرد اما امام حسين عليه‏السلام فرمود: پاسخ او را بدهيد اگرچه فاسق است عباس (ع) با عدم رضايت به فرمان امام نزد او آمد و فرمود: چه مي‏گوئي؟ شمر گفت تو و برادرانت: عبيدالله و جعفر و عثمان طبق امان نامه‏ي عبيدالله آزاد و از تعرض در امانيد راه خود [ صفحه 87] گيريد و جان به سلامت ببريد يا ملازم فرمان يزيد شويد!!! ناگاه عباس بن علي غضبناک شده فرمود: اي دشمن خدا دست‏هاي تو بريده باد با اماني که آورده‏اي: اي ملعون خدا تو و امانت را از رحمت خود دورنمايد ما را امر مي‏کني که از برادر و مولا و آقاي خود حسين پسر فاطمه (ع) دست برداريم و فرمانبرداري فاسق فاجر زنازاده را بنمائيم ما را امان مي‏دهي و از براي فرزند رسول خدا امان نيست! شمر برگشت و فکر نمي‏کرد عباس بن علي در زمينه‏ي برادري حتي تا پاي جان ايستادگي داشته باشد در عبارت زيارتي که منقول از امام صادق (ع) است اشاره به اين فداکاري و مواسات شده است: «اشهد لقد نصحت لله و لرسوله و لأخيک - فنعم الأخ المواسي بنفسه، و در زيارت ناحيه منتسب به امام زمان (ع) به مواسات اشاره نموده و مي‏گويد: السلام علي ابي الفضل العباس المواسي اخاه بنفسه آيا از خود گذشتگي و جوانمردي از اين بالاتر تصور دارد؟ که خود در عطش شديد باشد و از تشنگي زبان در کامش بخشکد در عين حال زماني که از آب بهره‏ياب شود با کام خشک به نيروي بازو به دريا پا نهد و آب در اختيارش قرار گيرد اما با يک دنيا ايثار و جوانمردي از نوشيدن آب تنها به علت اين که برادرش تشنه کام است خودداري کند همه‏ي مورخين نوشته‏اند: عباس به شريعه‏ي فرات وارد شد کفي از آب برداشت و بر چهره‏ي داغ و دهان خشک و لبهاي تفتيده از عطش نزديک ساخت تا خواست آب را بنوشد از عطش برادرش ياد آورد فذکر عطش اخيه الحسين با اين يادآوري از خوردن آب چشم پوشيد وآب را بريخت لب تشنه مشک را پر آب نموده بيرون آمد. [ صفحه 88] به دريا پا نهاد و خشک لب بيرون شد از دريا مروت بين جوانمردي نگر غيرت تماشا کن‏ آري اين نمونه‏ي مواسات و از خود گذشتگي براي احدي اتفاق نيفتاده است مگر براي علي (ع) که در ليلة المبيت در بستر پيامبر اسلام خوابيد و از جان خود گذشت در روز عاشورا هم عباس فرزند جوانمردش جان به کف گرفت وتقديم کوي حسين عزيزش که فرزند پيغمبر بود نمود و از فداکاري و جانبازي در راه هدف او دريغ نکرد.