عباس بن علي ناظر شب زندهداري و سحرخيزي و عبادتهاي پدر بزرگوارش علي عليهالسلام بود.
علي آن شير خدا شاه عرب
الفتي داشت با اين دل شب
شب ز اسرار علي آگاه است
دل شب محرم سر الله است
شب شنفتست مناجات علي
جوشش چشمهي عشق ازلي
فجر تا سينهي آفاق شکافت
چشم بيدار علي خفته نيافت
مورخان نوشتهاند: عباس بن علي در عبادت به قدري پيشرو بود که پيشانياش از زيادي سجده برآمده بود مقاتل الطالبين نوشته است: «و بين عينيه اثر السجود» و اين خود در خور تقدير است که در سن 34 سالگي اثر سجده در پيشاني نورانياش آشکار بود ابوالفرج گويد: ميان دو چشمانش اثر سجده به ديدگان آشنا ميشد چنان که خداي فرمايد: بندگان مؤمن اثر سجده در سيما و بشرهي خود دارند (سيماهم في وجوههم من اثر السجود)
قاسم بن اصبغ بن نباته گويد: مردي از بني دارم را ديدم رويش سياه شده بود گفتم: تو پيش از اين سپيدروي بودي اينک چرا سياه شدهاي؟ جواب داد براي اين که من مردي را که در ميان چشمان (پيشاني) او اثر سجده آشکارا بود کشتم، گفتم آن مرد شهيد چه کس بود گفت عباس بن علي عليهالسلام.
ابن جوزي گويد: هشام بن محمد از قاسم بن اصبغ مجاشمي
[ صفحه 86]
نقل کرد: چون سرهاي شهيدان کربلا را به کوفه آوردند در ميان آنها سري بر نيزه ديدم چون ماه تابان زيبا و بر پيشانيش جاي سجده به خوبي ديده ميشد پرسيدم اين سر نوراني از کيست؟ نيزهدار گفت: اين سر عباس بن علي است. گفتم تو کيستي؟ گفت: من حرملة بن کاهل اسدي هستم.
پس از چندي حرمله را ديدم صورتش قيرگون و سياه شده است سبب پرسيدم گفت براي اين که سر مقدس عباس را من به نيزه زدم.
|