[کبش الکتيبه نيز گفته شده است. و به بالاترين رده فرماندهي نظامي اطلاق مي‏گردد. و کبش به معناي سرور و سالار است. و کتيبه نيز به معناي بخشي از لشکر است.] از جمله القابي که به آن حضرت اعطاء گرديده است، پرچمداري و سپهسالاري است. در برخي از کتب لغت سپهسالار را به معنا و معادل سرتيپ گرفته‏اند و گويا پرچمدار و سپهسالار به يک معنا آمده باشند. پرچم نيز به معناي رايت، علم و لواء نيز آمده است. علمدار هم به شجاع‏ترين و دلاورترين افسران ارشد سپاه جنگي گفته مي‏شود. افراشته بودن پرچم، حاکي از دوام و قدرت و شوکت سپاه به شمار مي‏رود و پرچمدار فرد ظفرمند و با تدبيري مي‏باشد که لشکر را از نااميدي و شکست نجات مي‏دهد. ايران باستان و روم قديم از جمله پيشگامان علامت پرچم بوده‏اند. پرچم آنان تا چندين متر طول و عرض داشته است. و معمولا در زير هر پرچم تا ده هزار سرباز جمع مي‏شده است. [1] . [ صفحه 34] در تمام غزوه‏هاي نبي گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله)، امام الموحدين علي (عليه‏السلام) پرچمدار بوده است. و هرگاه سپاه دشمن مي‏ديد که علي (عليه‏السلام) پرچمدار است، سستي و رخوت بر سربازان و سپاه آنان مستولي مي‏گرديد. [2] . اولين پرچم اسلام نيز سفيد رنگ بوده است که نبي گرامي اسلام آن را به دست عموي خويش حضرت حمزة بن عبدالمطلب داد و حضرت حمزه (سيد الشهداء) نيز به اعطاء نبي گرامي اسلام افتخار مي‏نمودند [3] . با توجه به اين مختصر، درمي‏يابيم که سپاه محدود امام حسين (عليه‏السلام) با آن مقام شامخ معنوي که داشت و خداوند سبحان به وجود آنان در برابر ملائک، مباهات مي‏نمود، مي‏بايست پرچمداري داشته باشد که در تمام زمينه‏ها، الگو باشد. دشمن نيز خوب فهميده بود که با وجود ابوالفضل العباس (عليه‏السلام) در لشکر حسين بن علي (عليه‏السلام) و پرچمداري وي، مانع بزرگي بر سر راه آنان است. از اين رو امان‏نامه شوم ابن‏زياد را بهانه کردند تا شايد بتوانند عباس (عليه‏السلام) را از کاروان حسين (عليه‏السلام) جدا نمايند. ولي آن عالي جناب متوجه [ صفحه 35] توطئه عمر بن سعد گرديد و ابن‏زياد و امان‏نامه و قاصدش شمر بن ذي‏الجوشن را لعن و نفرين نمود.