علقمه، شاخه‏اي از رود فرات است که در سمت راست رودخانه جريان دارد. جايي است که عباس (عليه‏السلام) براي برداشتن آب از آن و رساندنش به خيمگاه انتخاب نمود و سرانجام در کنار اين شاخه از رودخانه فرات با لبان تشنه به شهادت رسيد. نقل است که آن جناب از راهي وارد بر علقمه گرديد که تا آن زمان احدي از آن راه وارد بر نهر علقمه نگرديده بود. راه ناشناخته‏اي که مقرگاه شيران بيابان بوده است و بين اهالي کربلا معروف بوده است که هرکس از اين راه وارد بر نهر علقمه گردد، طعمه‏ي شيران [1] مي‏گردد. اما شير علي با شجاعت تمام جهت ايفاي امانت خويش وارد بر آبشخور علقمه مي‏گردد و پس از آب‏گيري و پر نمودن مشک به هنگام مراجعت ناجوانمردانه به وسيله تير و نيزه روبهان شغال صفت به شهادت مي‏رسد و چون در کنار نهر علقمه به شهادت رسيد به قهرمان علقمه معروف گرديد.