شيعيان و پيروان اهل بيت عليهم‏السلام، همانگونه که در معارف و احکام دين از دستورات و فرمايشات آنان تبعيت مي‏کنند، تمامي آن چيزهائي هم که به آنها تعلق دارد از قبيل قبر مطهر آنان، محل عبادتشان و محل عبورشان و غيره را مورد احترام و بزرگداشت و تبرک قرار مي‏دهند، و اين امر را از عوامل متمم ولايت و محبت خود به سرورانشان و لوازم اتباع و تشيع مي‏دانند. [ صفحه 321] و اين شيوه: کرداري شايسته و صحيح است، زيرا آن يا محل دفن آنان است که به زيارتش مي‏شتابند، يا جاي عبادتشان است که در آن به عبادت حق متعال مشغول مي‏شوند، يا مکان سرور آنان مي‏باشد که شيعيان با ديدن آن شاد مي‏شوند ويا جايگاه حزن و غمشان بوده که پيروانشان در آنجا برايشان اندوهگين و اشکبار مي‏گردند؛ و اين همان تشيع محض و اقتداي صحيح است. از اين قبيل است آنچه ما در کربلا مشاهده مي‏کنيم از مقام دستهاي حضرت ابوالفضل عليه‏السلام که از زمان باستان به عنوان مقام دستهاي حضرت ابوالفضل سلام الله عليه شناخته شده و در هر عصري شيعيان به زيارت آن دو مقام شتافته‏اند و هر نسلي از نسل پيشين فراگرفته است که در اين دو مکان مقدس به پيشگاه آن حضرت عرض ادب نمايند و همين شيوه‏ي پسنديده که «سيره‏ي مستمره» ناميده مي‏شود براي اثبات قداست آن دو مکان کافي است وگرنه بسياري از مشاهد مشرفه مورد سؤال قرار مي‏گيرد. مقام دست راست در سمت شمال شرقي دروازه‏ي بغداد، در محله‏ي باب خان نزديک در شرقي صحن مطهر ابوالفضل عليه‏السلام قرار دارد. بر ديوار مقام ضريحي کوچک نصب است که بر کتيبه‏ي آن دو بيت به فارسي نگاشته شده است که سراينده‏ي آن و نيز تاريخ بنا و ضريح مشخص نگشته است. آن دو بيت به قرار زير است: افتاد دست راست خدايا ز پيکرم‏ بر دامن حسين برسان دست ديگرم‏ دست چپم بجاست اگر نيست دست راست‏ اما هزار حيف که يک دست بي‏صداست‏ مقام دست چپ در بازارچه نزديک درب کوچک صحن، واقع در جنوب شرقي مي‏باشد که به بازارچه‏ي عباس معروف است. بر ديوار نرده‏اي نصب است که بر کاشي‏هاي آن اشعار زير نگاشته شده که اثر طبع شيخ محمد سراج مي‏باشد: سل اذا ما شئت و اسمع و اعلم‏ ثم خذ مني جواب المفهم‏ [ صفحه 322] ان في هذا المقام انقطعت‏ يسرة العباس بحر الکرم‏ هيهنا يا صاح طاحت بعد ما طاحت اليمني بجنب العلقم‏ أجر دمع العين و ابکيه أسا حق أن يبکي بدمع عن دم‏ اگر بخواهي از من بپرس و به پاسخ قانع کننده گوش داده فراگير، که اينجا مکان مقدسي است که در آن دست چپ حضرت عباس عليه‏السلام، آن درياي کرم قطع شده است. آري در اينجا دست چپ او پي شد پس از آنکه دست راستش در کنار علقمه از تن جدا گرديده بود. اشک ديدگان به رخسار روان کن و در اين غم گريه کن، که شايسته است به جاي اشک خون گريه کني. [ صفحه 325]