سخنان آسماني معصومان را با در واژه‏هاي يگانه دردانه‏ي الهي حضرت مهدي عليه‏السلام ختم مي‏کنيم. امام عزيزي که در زيارت ناحيه، خطاب به عموي شهيد خود حضرت ابوالفضل عليه‏السلام مي‏فرمايد: [1] . سلام بر ابوالفضل عباس، پور اميرمؤمنان عليه‏السلام کسي که: جان خود را نثار برادرش کرد، دنيا را وسيله‏ي آخرت خود قرار داد، فداي برادرش شد، [ صفحه 137] نگهبان بود و سعي بسيار کرد تا آب را به لب تشنگان برساند، دو دستش در جهاد في سبيل الله قطع شد، خداوند قاتلان او يزيد بن رقاد و حکيم بن طفيل طائي را لعنت کند. [2] . آري، ماهتاب وجود ابوالفضل عليه‏السلام و آفتاب نگاه امامان معصوم عليهم‏السلام چنان ثمر آفريني کرده که صدها سال است قلوب شيعيان و شيفتگان در سراسر عالم به سوي نام و ياد و صحن و سراي عباس پر مي‏کشد. از کودکان خردسال تا انسانهاي کهنسال نام ابوالفضل، عباس و قمر بني‏هاشم را ذخيره‏ي صداقت سخنان خود و پشتوانه‏ي صحت اعمال خويش مي‏دانند [3] و با قسم به نام فرزند ام‏البنين، خويشتن را از گرداب ابهام و ترديد ديگران خلاصي مي‏بخشند. آنان جانها، اموال، فرزندان و زنان خاندان خود را در پرتو اين اسم مبارک و مقدس ايمن مي‏دانند، بر اين باور الهي روزها و هفته‏هاي خود را مي‏گذرانند و لب به سپاس خداي سبحان مي‏گشايند. از اين رو دشمنان آگاه جرأت، برابري و مبارزه با چنين باورهاي پاک و آسماني را در خود نمي‏يابند و پليد پيکران ناآگاه نيز تن به ذلت و خواري داده، شکست حقيرانه را برمي‏گزينند. [ صفحه 141]