سروده‏هاي پرشور و احساسات مقدس، به سان توفاني است که آتش حماسه‏هاي سرخ را در گذر زمانها و ايام برافروخته و چشمگير مي‏دارد، عظمت حوادث را جلوه‏گر ساخته، آثار آسماني آن را بهتر و بيشتر نمايان مي‏سازد و حماسه‏هاي سپيد سيرتان سرخ صورت را براي هميشه پر فروغ و تابناک نگاه مي‏دارد. با نگاهي به گذشته درمي‏يابيم که نگاه ژرف امامان معصوم عليهم‏السلام، از [ صفحه 142] نگاه ديگران گسترده‏تر است و وسعتي به پهناي آفرينش دارد. هماي همت آن بزرگان بر آن بود که شعور نهفته در وجود شيعيان شيفته را با شعار جهان افروز آميخته سازند تا کودکان خردسال و انسانهاي کهنسال از اين اقيانوس بي‏کران جرعه‏هاي معرفت بنوشند و بيرق اين حماسه‏هاي فرهنگ آفرين را به فردا و فرداييان بسپارند. از اين رو گاهي با دعا و زماني با تشويق زبان به ستايش اين سروده‏ها مي‏گشادند، هر جا ضروري مي‏نمود با صله‏اي ارزشمند اين احساسات پاک را ارج مي‏نهادند. و هنگامي که لازم مي‏ديدند از پاداش الهي شعرهاي پاک مداحان اهل بيت چنين ياد مي‏کردند: هر کس درباره‏ي ما يک بيت شعر سرايد، خداوند خانه‏اي در بهشت براي او فراهم مي‏کند. هيچ مؤمني براي ما شعري نمي‏گويد مگر آن که خداوند در بهشت شهري براي او بنا مي‏کند که هفت برابر دنيا گسترش دارد و همه‏ي فرشتگان مقرب و پيامبران مرسل در آن به ديدارش مي‏آيند. اي کميت، تا وقتي درباره‏ي ما شعر مي‏سرايي مؤيد به روح القدس خواهي بود. [1] . [ صفحه 143]