شيعيان شيفته و پيروان ولايت اهل بيت عليهم‏السلام سيره‏اي سپيد و روشن از خود به جاي گذارده‏اند. جوشش عشق و ارادت آنان به خاندان رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم چنان تأثير بر آنها گذارده که هر چه را ياد و نام آن پاکان را در اذهان زنده مي‏کند، مورد احترام قرار مي‏دهند. قبر مطهر، محل عبادت، [ صفحه 91] مسير عبور، جاي پا و هر اثري هر چند کوچک را بزرگ شمرده و غبارش را سرمه‏ي چشم مي‏سازند. مقام دستهاي حضرت ابوالفضل عليه‏السلام جايگاهي است، که از ديرباز مورد توجه شيعيان بوده است. مقام دست راست در شمال شرقي دروازه‏ي بغداد، در محله‏ي باب‏خان، نزديک در شرقي صحن حضرت ابوالفضل عليه‏السلام قرار دارد. در ديوار مقام، ضريحي کوچک وجود دارد که کتيبه‏ي آن، دو بيت فارسي است: افتاد دست راست خدايا ز پيکرم‏ بر دامن حسين رسان دست ديگرم‏ بر دامن حسين رسان دست ديگرم‏ اما هزار حيف که يک دست بي‏صداست [1] . مقام دست چپ عباس در بازارچه، نزديک در کوچک صحن در جنوب شرقي، واقع است. بر ديوار نرده‏اي قرار دارد که بر کاشيهاي آن اشعاري از شيخ محمد سراج نوشته شده است. ترجمه‏ي شعرها چنين است: اگر مي‏خواهي از من بپرس و به پاسخ قانع کننده‏ام گوش کن. همانا در اين مکان مقدس دست چپ عباس، که درياي کرم بود، قطع شد. آري، پس از آن که دست راست او در کنار علقمه از تن جدا شد، در اينجا دست چپش قطع شد. [ صفحه 92] اشک ديدگان را بر چهره‏ات رها کن و در اين غم گريه کن که شايسته است به جاي اشک، خون گريه کني [2] . [ صفحه 95]