قمر بني‏هاشم ماهرويي بود که رخسار زيبايش بر شکوه اندامش مي‏افزود. پيکري نيرومند داشت و آثار دليري و برومندي از صلابت [ صفحه 44] وجودش هويدا بود. [1] . با اولين نگاه افراد را به سوي خود مي‏کشاند خلقتي لبريز از ابهت و بدني بسيار شکوهمند داشت. از قامتي سروگون و اعضايي متناسب بهره‏مند بود و بلنداي دستان و پاهايش خردي و حقارت دشمن را در برابرش نمايان مي‏ساخت. تکسواري شاهين مرام بود که افتخار بني‏هاشم شمرده مي‏شد و قهرماني رزم‏آور بود که گاه نبرد و شهامت ممتاز و چشمگير بود. افراشتگي گردن، طول قامت، بلنداي ساعد و پيکر تنومند او ارکان چهارگانه‏اي بود که طواف نگاه بسياري را به سوي او مي‏کشاند [2] . برخي از انديشمندان صاحب ذوق وي را اين گونه ترسيم کرده‏اند: «کان العباس و سيما جميلا يرکب الفرس المطهم و رجلاه يخطان في الارض و يقال له قمر بني‏هاشم.» [3] . عباس عليه‏السلام مردي خوش سيما و زيبا چهره بود که چون سوار اسب مي‏شد دو پاي او بر زمين قرار مي‏يافت و او ماه بني‏هاشم خوانده مي‏شد. بعضي از روايات عباس عليه‏السلام را انساني مهتاب‏وش دانسته‏اند که بين چشمان وي اثر سجده‏هاي بسيار نمايان بود [4] . [ صفحه 45] سپيداي سيماي عباس و آفتاب پيکر زيباي او ام‏البنين عليهاالسلام را بر آن مي‏داشت که چون از پور دلبند خود جدا مي‏شد او را به خداوند متعال سپرده، براي دوري وي از چشم حسودان و نگاه بدخواهان، چنين بگويد: اعيذه بالواحد من عين کل حاسد قائمهم و القاعد مسلمهم و الجاهد صادرهم و الوارد مولدهم و الوالد [5] . فرزندم را از چشم حسودان نشسته و ايستاده، آينده و رونده، مسلمان و منکر، بزرگ و کوچک، فرزند و پدر به خداوند يکتا مي‏سپارم.