از القاب مشهور حضرت عباس «حامي الضعينه» است. غيرت و عطوفت بسيار حضرت وي را بر آن داشت تا از بانوان حرم حسيني و خيمه‏هاي سيدالشهدا غفلت نکرده، از آغازين روزهاي هجرت تا واپسين لحظه‏هاي حيات، هماره اطراف آنان باشد و در برآوردن خواسته‏هايشان بکوشد. آنان را از محمل‏ها پايين گذارد، محلي براي استراحتشان فراهم سازد، شبها به پاسداري از خيمه‏هايشان بپردازد و در آرامش روحي و آسايش جسمي آنها کوشا باشد. سخن زنان و اطفال پس از شهادت عباس عليه‏السلام نشان دهنده ميزان [ صفحه 41] تلاش و فداکاري‏هاي آن بزرگوار در اين باره است. سيد جعفر حلي در قصيده‏اي زيبا بدين لقب اشاره کرده، عباس عليه‏السلام را برتر از ربيعه، اولين کسي که بدين لقب شهرت يافت، مي‏داند و مي‏فرمايد: حامي الظعينة اين منه ربيعه‏ ام اين من عليا ابيه مکدم‏ حامي بانوان کجا، ربيعه کجا پدر او علي عليه‏السلام کجا و مکدم [پدر ربيعه] کجا؟ علامه شيخ عبدالواحد مظفر، جواب سيد جعفر حلي را با بيتي دلنشين مي‏دهد و مي‏گويد: حامي الضعينه کربلا بصارم‏ صادي الحديد رواه قحف الرأس [1] . حامي بانوان در کربلا چون شيري حضور داشت‏ هم او که عطش شمشير آهنين خود را از [خون] تارک دشمنان سيراب کرد