باب الحوائج لقبي است که در آسمان وجود حضرت عباس عليه‏السلام به سان اختري تابناک به چشم مي‏خورد. اين لقب نشان از برآوردن خواسته‏ها و حاجات علاقه‏مندان آن حضرت دارد. آنان در توفان سختيها و بلاها به سوي ساحل امن لطف و کرامات «باب الحوائج» رو مي‏کنند و با دستاني پر [ صفحه 33] از عنايت و ديدگاني سرشار از سپاس و اشتياق بازمي‏گردند. آري عباس، کريمي از دودمان کريمان است، تحفه‏اي از رحمت بي‏پايان الهي است و وسيله‏اي براي قرب به پيشگاه خداوند محسوب مي‏شود. مقامي عظيم دارد و به خاطر جهاد مقدسش در راه اسلام، قاضي حاجات و باب الحوائج نام گرفته است. [1] از اين رو قرنهاي بسيار است که سني و شيعه و مسلمان و غير مسلمان دست دعا و چشم اميد به سوي او دارند و داستان رهيدن از سختيها و مشکلات زندگي را از اين طريق براي ديگران نقل مي‏کنند و از زلال کرامات حضرت عباس عليه‏السلام ناگفته‏هاي گفتني بسياري نزد خود دارند [2] .