عباس عليه‏السلام سيمايي سپيد و زيبا و سيرتي سبز و نوراني داشت. درخشش چهره و چشمگيري نگاه، ابهتي بسيار به وي بخشيده بود. به سان ماه مي‏درخشيد و چون نخلي بلند عظمتي خيره کننده داشت. در زيبايي کم‏نظير بود و روشنايي جمالش روشني بخش هر تاريکي مي‏شد. بهره‏مندي بسيار از جمال و جلال و با شکوهي صفات، لقب «قمر بني‏هاشم» را به وي بخشيده بود. زيرا همگان او را چون ماهي فروزان مي‏دانستند که در خاندان بني‏هاشم مي‏درخشد.