فخرالدين طريحي نوشته است: روايت شده که عباس بن علي عليهماالسلام علمدار برادرش امام حسين عليه‏السلام وقتي ديد همه‏ي لشکر امام حسين عليه‏السلام برادران و عموزاده‏ها به شهادت رسيدند گريه نمود و مشتاق لقاي پروردگار گرديد. ناله سر داد، علم را برداشت و خدمت برادرش امام حسين عليه‏السلام آمد و عرض کرد: «اي برادر! آيا اجازه ميدان مي‏دهي؟!». امام حسين عليه‏السلام سخت گريست که محاسنش با اشک چشمش تر شد سپس فرمود: «يا أخي! کنت العلامة من عسکري و مجمع عددي فاذا أنت قتلت يؤل جمعنا الي الشتات و عمارتنا تنبعث الي الخراب...». [1] . «اي برادر! تو علامت لشکر من و مرکز اجتماع ما هستي اگر تو کشته شوي جمعيت ما متفرق مي‏گردد و سامان ما از هم مي‏پاشد». اين جمله حايز اهميت و دقت است امام حسين عليه‏السلام در وصف قمر بني‏هاشم عليه‏السلام [ صفحه 84] چه فرموده است؟! اما ظاهر عبارت با آنچه در تاريخ آمده ناسازگار است زيرا ارباب مقاتل شهادت ابي‏الفضل عليه‏السلام را بعد از شهادت همه‏ي انصار نوشته‏اند بنابراين لشکري باقي نمانده بود تا با شهادت قمر بني‏هاشم عليه‏السلام متفرق گردد و امام عليه‏السلام بفرمايد: «فاذا أنت قتلت يؤل جمعنا الي الشتات». ولي مي‏توان گفت: اين جمله اشاره به باقي ماندگان است که خود امام و حضرت زين‏العابدين عليه‏السلام و زنان و اطفال باشند.