پهلوان و يل لشکر؛ اين از القابي است که به سردار لشکر داده مي‏شود و در مورد هر پهلواني اطلاق نمي‏گردد بلکه به پهلواني گفته مي‏شود که بتواند لشکر را در پناه خود بگيرد و اگر خطري براي هر کدام از ارتشيان پيش آمد او را نجات دهد و اين عنوان درباره‏ي قمر بني‏هاشم عليه‏السلام درست است زيرا در جريان عاشورا پشت و پناه لشکر امام حسين عليه‏السلام بود و از آنان با شجاعت و دلاوري دفاع مي‏نمود. [1] . به اين جريان توجه فرماييد: نوشته‏اند وقتي که جنگ بين دو لشکر شروع شد، عمر بن خالد و غلامش سعد و مجمع بن عبدالله و جنادة بن حرث از يارانش امام حسين عليه‏السلام شمشير کشيدند و مقابل لشکر عمر سعد رفتند، هنگامي که در ميان آنان غوطه خوردند لشکر عمر بن سعد اطراف آنان حلقه زدند و ميان آنها و ياران امام حسين عليه‏السلام جدايي افکندند، امام حسين عليه‏السلام برادرش قمر بني‏هاشم را طلبيد و به ياري آنان فرستاد. اباالفضل عليه‏السلام به تنهايي بر لشکر عمر سعد حمله کرد، با شمشير آنان را مي‏زد تا آنها را متفرق نمود و ياران امام حسين عليه‏السلام را از دست لشکر عمر سعد نجات داد ولي آنان که تمامي جراحات برداشته بودند از برگشتن نزد امام حسين عليه‏السلام امتناع ورزيدند و به ميدان جنگ برگشتند و به جنگ پرداختند و حضرت عباس عليه‏السلام از آنان دفاع مي‏کرد تا همه يکجا به شهادت رسيدند و قمر بني‏هاشم عليه‏السلام نزد برادرش برگشت و جريان را به او خبر داد. و سيره‏نويسان نوشته‏اند: گاهي حضرت عباس عليه‏السلام پرچم را مقابل روي امام حسين عليه‏السلام برمي‏افراشت و از ياران حضرت دفاع مي‏کرد و گاهي آب برايشان مي‏آورد، از اين رو به سقاء ملقب گرديد و بعد از شهادتش به ابوقربه مکني گرديد. [2] . [ صفحه 62]