پروازکننده؛ مرحوم کلباسي در اين مورد نوشته است: يعني پروازکننده است در فضاي عالم قدس و درجات و مقامات عاليه بهشت، [1] و منشأ اطلاق اين لقب بر حضرت عباس عليه‏السلام روايتي است که در کتاب خصال و بحارالانوار و عوالم از ابوحمزه ثمالي رضي الله عنه از امام زين‏العابدين عليه‏السلام نقل شده است: «انه نظر يوما الي عبيدالله بن العباس بن علي عليهم‏السلام فاستعبر ثم قال: ما من يوم اشد علي رسول‏الله من يوم احد قتل فيه عمه حمزة بن عبدالمطلب اسدالله و اسد رسوله و بعده يوم مؤتة قتل فيه ابن عمه جعفر بن ابي‏طالب و لا يوم کيوم الحسين عليه‏السلام ازدلف اليه ثلاثون رجلا يزعمون انهم من هذه الأمة کل يتقرب الي الله عزوجل بدمه و هو يذکرهم بالله فلا يتعظون حتي قتلوه بغيا و ظلما و عدوانا. ثم قال: رحم الله العباس فقد آثر و ابلي و فدي اخاه بنفسه حتي قطعت يداه فابدل الله عزوجل منهما جناحين يطير بهما مع الملائکة في الجنة کما جعل لجعفر بن ابي‏طالب عليهم‏السلام. و ان للعباس عندالله تبارک و تعالي منزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة» [2] . «روزي امام زين‏العابدين عليه‏السلام به فرزند قمر بني‏هاشم نظر نمود و گريه کرد، سپس فرمود: هيچ روزي بر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم سخت‏تر از روز احد نگذشت که در آن عمويش شير خدا و شير رسول خدا حمزة بن عبدالمطلب به شهادت رسيد و بعد از آن روز جنگ موته بود که پسرعمويش جعفر بن ابي‏طالب به شهادت رسيد. و روزي مانند روز امام حسين عليه‏السلام، روز عاشورا نبود که سي هزار نفر اطراف او را گرفتند که همه خيال مي‏کردند از اين امت هستند و روي خيال باطل خود با ريختن خون وي [ صفحه 60] به خدا تقرب مي‏جستند و آن حضرت آنان را موعظه مي‏کرد و آنان نمي‏پذيرفتند تا از روي ستم و جور و دشمني او را به شهادت رساندند. آن‏گاه فرمود: خدا رحمت کند عباس را که برادرش را بر خود برگزيد و آزمايش داد و جان خود را فداي برادرش نمود تا دو دستش قطع شد و خداوند عزوجل به عوض دو دستش به او دو بال داد که هر جاي بهشت که بخواهد با ملائکه پرواز مي‏نمايد مانند جعفر بن ابي‏طالب عليهماالسلام و همانا براي عباس عليه‏السلام نزد خداوند تبارک و تعالي مقامي است که همه‏ي شهدا - روز قيامت - غبطه او را مي‏خورند» [3] .