شعر زير را مرحوم دربندي به آن حضرت نسبت داده است: [ صفحه 121] لله عين رأت ما قد أحاط بنا من اللئام و أولاد الدعيات يا حبذا عصبة جادت بأنفسها حتي تحل بأرض الغاضريات الموت تحت ذباب السيف مکرمة اذ کان من بعده سکني لجنات [1] . اي کاش ديده‏ي حق‏بيني بود که ببيند چگونه افراد پست و زنازادگان ما را محاصره کرده‏اند. آفرين بر گروهي که در سرزمين غاضريه (کربلا) جانبازي نمودند. مرگ زير لبه‏ي شمشير فضيلت است در جايي که بعد از آن بهشت است.