اين خطبه را در جرياني مفصل در ارتباط با شب عاشورا حضرت زينب عليهاالسلام نقل [ صفحه 117] کرده و فرموده است: قمر بني‏هاشم عليه‏السلام خطبه‏اي خواند مشتمل بر حمد و ثناي خداي عزوجل و درود بر پيامبر و آلش که مانند آن را جز از امام حسين عليه‏السلام نشنيده بودم و در آخر خطبه‏اش فرمود: «يا اخوتي و يا بني اخوتي و بني عمومتي اذا کان الصباح فما تقولون؟». «اي برادران و برادرزادگان و عموزادگان صبح که شد چه نظري داريد؟». گفتند: اختيار به دست توست و ما از گفته‏ي خود تجاوز نمي‏نماييم. پس حضرت عباس عليه‏السلام فرمود: «ان هؤلاء، أعني الأصحاب قوم غرباء، و الحمل الثقيل لا يقوم الا باهله فاذا کان الصباح فاول من يبرز الي القتال أنتم نحن نقدمهم للموت لئلا يقول الناس قدموا أصحابهم فلما قتلوا عالجوا الموت بأسيافهم ساعة بعد ساعة». [1] . «اصحاب غريب هستند، بار سنگين را جز صاحب بار کسي حمل نمي‏نمايد صبح که شد شما پيش از آنان به جنگ برويد، ما پيش از آنها از شهادت استقبال مي‏کنيم تا مردم نگويند يارانشان را به کام مرگ فرستادند پس از آن خود اقدام نمودند تا ساعتي مرگ خود را به تأخير اندازند».