ثابت اي تو گنجينه‏ي حيا عباس وي تو سرچشمه‏ي وفا عباس اسد بيشه‏ي فضيلت و علم در شجاعت چو مرتضي عباس چشم گردون دگر نخواهد ديد چون تو سردار باوفا عباس عقل مات است در جوانمردي که چه کردي تو بارها عباس بنده‏ي صالح خداوندي زان شرف داده‏ات خدا عباس به امام زمان خود بردي تو وفا را به انتها عباس اي همه دردها دوا از تو وي درت قبله‏ي دعا عباس دردمندم علاج مي‏خواهم تو طبيبي به دردها عباس تا نگيرم شفاي خود از تو نکنم دامنت رها عباس [1] .