کسي که با تاريخ اسلام آشنا باشد مي‏داند که اگر ابوطالب عليه‏السلام از پيامبر گرامي اسلام حمايت نمي‏نمود در همان روزهاي اول دشمنان، اسلام را محو و نابود مي‏کردند و حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم را به قتل مي‏رساندند و اکنون از اسلام خبري نبود، حسب ظاهر اگر حضرت ابوطالب عليه‏السلام از اسلام حمايت نمي‏نمود و آن همه مشقت را نمي‏پذيرفت اسلام پيشرفتي نداشت. و جلو نفوذ آن گرفته مي‏شد. ابن ابي‏الحديد معتزلي سني در اين راستا خوب سروده است: [ صفحه 21] فلولا ابوطالب و ابنه‏ لما مثل الدين شخصا فقاما فذاک بمکة آوي و حاما و هذا بيثرب لاقي الحماما [1] . اگر ابوطالب و پسرش نبودند دين رونق نمي‏گرفت. آن دو در حمايت از دين به پا خاستند. ابوطالب در مکه پيامبر را پناه داد و از او حمايت کرد و علي پسرش در يثرب با مرگ دست و پنجه نرم کرد. سخن پيرامون زندگي حضرت ابوطالب عليه‏السلام فراوان است و اين نوشته‏ي مختصر گنجايش بيش از اين را ندارد. حقير در کتاب ماه مبارک رمضان در گذر تاريخ اسلام درباره‏ي آن حضرت مطالبي را ذکر نموده‏ام به آن‏جا مراجعه شود.