|
... انتظار، يک بسيج عمومي است. مکتب تشيع... در عصر انتظار، پيرواني ميخواهد هميشه آماده، و همواره در سنگر...
... آماده از نظر قدرتهاي ايماني و روحي، نيروهاي بدني و سلاحي، تمرينهاي عملي و نظامي، پرورشهاي اخلاقي و اجتماعي، و سازماندهيهاي سياسي و مرامي.
... و همواره در سنگر، سنگر مبارزه با تمايلات نفساني، با سستيهاي تکليفي، با فتورهاي موضعي، سنگر مبارزه با ذلت پذيري و استعمار زدگي، مبارزه با... ستم و تبعيض و استثمار و انحراف...
اين آمادگي عمومي و هميشگي، جوهر اصلي انتظار است... در احاديث... رسيده است که انتظارِ فرج نيز، فرج و پارهاي از فرج... بلکه افضل اعمال... است... انتظاري که به اندازه خود فرج اهميت دارد... نميتواند امري ساده، حالتي بي تفاوت، و روزگاري خالي از تعهد و شور باشد... اگر جامعه منتظر، چنان که بايد باشد باشد، و انسان منتظر، انسانِ ترازِ مکتب و ترازِ انتظار باشد، انتظار نيز به منزله فَرَج است...
|