|
اينک قسمتي از اسامي مبارک آن حضرت را که با الفاظ مختلفي در بسياري از کتب مذهبي اهل اديان و ملل مختلف جهان آمده است، از نظر خوانندگان گرامي مي گذرانيم.
1 ـ «صاحب» در صحف ابراهيم (عليه السلام);
2 ـ «قائم» در زبور سيزدهم;
3 ـ «قيدمو» در تورات به لغت ترکوم;
4 ـ «ماشيع» (مهدي بزرگ) در تورات عبراني;
5 ـ «مهميد آخر» در انجيل;
6 ـ «سروش ايزد» در زمزم زرتشت;
7 ـ «بهرام» در ابستاق زند و پازند;
8 ـ «بنده يزدان» هم در زند و پازند;
9 ـ «لند بطاوا» در هزار نامه هنديان;
10 ـ «شماخيل» در ارماطس;
11 ـ «خوراند» در جاويدان;
12 ـ «خجسته» (احمد) در کندرال فرنگيان;
13 ـ «خسرو» در کتاب مجوس;
14 ـ «ميزان الحق» در کتاب اثري پيغمبر;
15 ـ «پرويز» در کتاب برزين آذر فارسيان;
16 ـ «فردوس اکبر» در کتاب قبروس روميان;
17 ـ «کلمةُ الحقّ» در صحيفه آسماني;
18 ـ «لِسانِ صدق» هم در صحيفه آسماني;
19 ـ «صمصام الاکبر» در کتاب کندرال;
20 ـ «بقية اللّه» در کتاب دوهر;
21 ـ «قاطع» در کتاب قنطره;
22 ـ «منصور» در کتاب ديد براهمه;
23 ـ «ايستاده» (قائم) در کتاب شاکموني;
24 ـ «ويشنو» در کتاب ريگ ودا;
25 ـ «فرخنده» (محمّد) در کتاب وشن جوک;
26 ـ «راهنما» (هادي و مهدي) در کتاب پاتيکل;
27 ـ «پسر انسان» در عهد جديد (اناجيل و ملحقات آن);
28 ـ «سوشيانس» در کتاب زند و هومو من يسن، از کتب زردتشيان;
29 ـ در کتاب «شابوهرگان» کتاب مقدس «مانويه» ترجمه «مولر» نام «خود شهر ايزد» آمده که بايد در آخر الزمان ظهور کند، و عدالت را در جهان آشکار سازد;
30 ـ «فيروز» (منصور) در کتاب شعياي پيامبر. [1] .
علاوه بر اين ها اسامي ديگري نيز براي حضرت مهدي (عليه السلام)در کتب مقدّسه اهل اديان ذکر شده است که ما به جهت اختصار از نقل آنها خودداري نموديم. [2] .
اسامي مقدّسي چون: «صاحب، قائم، قاطع، منصور و بقية اللّه» که در کتب مذهبي ملل مختلف آمده است، از القاب خاصّ وجود مقدّس حضرت حجّت بن الحسن العسکري ـ عجّل اللّه تعالي فرجه الشريف ـ است که در بيشتر روايات اسلامي، به آنها تصريح شده و ائمّه معصومين (عليهم السلام) در اکثر روايات، از آن حضرت به عنوان «صاحب»، «قائم» و «بقية اللّه» ياد کرده اند. و اين خود بيانگر اين واقعيّت است که موعود همه اُمّتها و ملّتها همان وجود مقدّس منتظر غايب، حضرت حجّت بن الحسن العسکري (عليه السلام) است.
|