«کمرهاي خود را بسته، چراغهاي خود را افروخته بداريد. و شما مانند کساني باشيد که انتظار آقاي خود را مي کشند، که چه وقت از عروسي مراجعت کند، تا هر وقت آيد و در را بکوبد بي درنگ براي او باز کنند. خوشا به حال آن غلامان که آقاي ايشان چون آيد ايشان را بيدار يابد... پس شما نيز مستعد باشيد; زيرا در ساعتي که گمان نمي بريد پسر انسان مي آيد». [1] . «و در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود و بر زمين، تنگي و حيرت از براي اُمّتها روي خواهد نمود، به سبب شوريدن دريا و امواجش. و دلهاي مردم ضعف خواهد کرد از خوف و انتظار آن وقايعي که بر ربع مسکون ظاهر مي شود، زيرا قوّت آسمان متزلزل خواهد شد. و آنگاه پسر انسان را خواهند ديد که بر، ابري سوار شده با قوّت و جلال عظيم مي آيد». [2] . همان گونه که قبلا توضيح داديم مقصود از «پسر انسان» حضرت مسيح (عليه السلام)نيست، زيرا مطابق نوشته مستر هاکس آمريکايي در «قاموس کتاب مقدّس» اين عبارت 80 بار در انجيل و ملحقات آن (عهد جديد) آمده است که فقط 30 مورد آن با حضرت عيساي مسيح (عليه السلام) قابل تطبيق است». و امّا 50 مورد ديگر از نجات دهنده اي سخن مي گويد که در آخر زمان و پايان روزگار ظهور خواهد کرد و حضرت عيسي (عليه السلام) نيز با او خواهد آمد، و او را جلال و عظمت خواهد داد، و از ساعت و روز ظهور او جز خداوند ـ تبارک و تعالي ـ کسي اطّلاع ندارد، و او کسي جز حضرت مهدي (عليه السلام) آخرين حجّت خدا نخواهد بود.