همان طور که گفته شد، «لن» براي افاده نفي ابدي به کار مي‏رود. خداوند حکيم براساس مصلحت خويش با بندگان خود رفتار مي‏کند و از روز اول که آنها را خلق کرده، قدم به قدم آنان را به طرف صلاح و مصلحت خويش سوق مي‏دهد. سخت‏ترين مصيبتي که واقع شده مصيبت سيد الشهدا عليه‏السلام بود که طي آن آل پيامبر دشواري‏هاي بسياري تحمل کردند اما چون مصلحت امام عليه‏السلام در اين بود، اراده خداوند بر وقوع اين مصيبت‏ها تعلق گرفت. صرف راحتي دنيا مصلحت انسان نيست، بلکه مصلحت آن است که تمام اوضاع و احوال انسان سنجيده شود و دنيا و آخرت او مد نظر قرار گيرد. سپس، براساس همه اينها مصلحت او مشخص شود. انسان‏ها نيز در حد عقل و فهم خويش بر اين امر واقفند و در کارهاي دنياي خويش اين ملاحظات را به کار مي‏بندند؛ به عنوان مثال کسي که پول زيادي اندوخته، اما سفر طولاني يا امر خيري همچون ازدواج در پيش دارد، به پس‏انداز خود دست نمي‏زند و آن را خرج نمي‏کند. بنابراين، هر کس در حد عقل و فهم خويش مصلحت انديش است. کارهاي خداي حکيم نيز بر همين اساس استوار است و مقام ربوبي‏اش با هر بنده‏اي طبق مصلحت او رفتار مي‏نمايد. آنچه بر سر بندگان مي‏آيد قطعا به صلاح آنها است، چه با آن موافق باشند چه نباشند. ايزد منان هر کسي را به طرف مصلحتش سوق مي‏دهد، و انسان است که بايد در مواقف و مراحلي که خوشايند او نيست بردباري به خرج دهد و راضي به رضاي الهي باشد.