در روايتي آمده است حضرت امير عليه‏السلام در زمان حکومتشان از محله‏اي عبور مي‏کردند که عده‏اي از کودکان مکتب خانه با حضرت برخورد کردند، و نوشته‏هاي خود را به حضرت نشان دادند و گفتند: يا اميرمؤمنان، کدام يک از اينها زيباتر است؟ فرمود: «أما انها حکومة و الجور فيها کالجور في الحکم [1] ؛ همانا اين کار قضاوت است و ستم کردن در آن مانند ستم کردن در داوري است. حضرت از ما مي‏خواهد که وقتي بين دو کودک قضاوت مي‏کنيم، مانند يک قاضي عادل با ملاحظه و به گوش باشيم تا مبادا پا از حق فراتر گذاريم. اين است منطق غدير. آن بچه‏ها فقط مي‏خواستند آقا اميرالمؤمنين عليه‏السلام بگويد کدام يک زيباتر است، ولي حضرت مي‏فرمايند: اين مثل دادگاه است و بايد در آن دقت کرد و خدا را در نظر داشت. اگر چنين کسي سي سال مردم را تربيت مي‏کرد و دستش را باز مي‏گذاشتند دنيا وضع ديگري داشت.