محراب در فرهنگ اسلامي به جايي اطلاق مي‏شود که در آن، نماز خوانده مي‏شود. اين کلمه اسم مکان و به معناي مکان جنگ است؛ چرا که به هنگام نماز شيطان آماده مي‏شود و به مجرد اين که مؤمن نماز خود را آغاز نمود، او نيز دست به کار شده، شروع به تيراندازي مي‏کند، به اين صورت که انديشه‏هاي گوناگوني در ذهن نمازگزار تداعي مي‏کند و با اين کار مانع توجه قلبي او مي‏شود. از آن طرف مؤمن نيز با بي‏توجهي به القائات شيطان از خود دفاع مي‏کند و با شيطان مي‏جنگد. [ صفحه 195]