محراب در فرهنگ اسلامي به جايي اطلاق ميشود که در آن، نماز خوانده ميشود. اين کلمه اسم مکان و به معناي مکان جنگ است؛ چرا که به هنگام نماز شيطان آماده ميشود و به مجرد اين که مؤمن نماز خود را آغاز نمود، او نيز دست به کار شده، شروع به تيراندازي ميکند، به اين صورت که انديشههاي گوناگوني در ذهن نمازگزار تداعي ميکند و با اين کار مانع توجه قلبي او ميشود. از آن طرف مؤمن نيز با بيتوجهي به القائات شيطان از خود دفاع ميکند و با شيطان ميجنگد.
[ صفحه 195]
|