سعايت آن است که انسان نزد شخصي از کسي بدگويي کند که آن شخص، قادر بر ضرر زدن و اذيت کردن طرف باشد. خلاصه به عبارت ساده تر اينکه، سعايت يعني براي کسي زدن. در اين صورت، اگر عمل گوينده به نتيجه رسيد و شنونده ترتيب اثر به سخنان گوينده داد و در مقام ايذاء طرف بر آمد، هر سه نفري که درگيرودار اين کار ناروا بودند به هلاکت مي‏رسند: 1. آدم بدگو؛ 2. شخصي که به آزار کردن ديگري تحريک شده است؛ 3. کسي که از او بدگويي شده و به او آزار رسيده است. آدمي که سعايت مي‏کند ساعي نام دارد، از مصدر سعايت. (ساعي، از مصدر سعي به معني کوشش کننده است که در اينجا مراد نيست ) . سعايت يکي از انواع سخن چيني است که انسان متدين و باوجدان هرگز به اين کار اقدام نمي‏کند. الساعي قاتل ثلاثة: قاتل نفسه و قاتل من يسعي به و قاتل من يسعي اليه. [1] . کسي که سعايت مي‏کند، کشنده‏ي سه نفر است: کشنده‏ي خودش، کشنده‏ي کسي که درباره‏ي او سعايت کرده، و کشنده‏ي شخصي که نزد [ صفحه 81] او سعايت نموده است.