پيشوايان ما کيفيت دعا کردن را به ما ياد داده و حتي به ما آموخته‏اند که چه دعايي بايد کرد و چه چيزي بايد از خداوند مسألت نمود. مسلم است که نهايت آرزوي ما اين است که در اين جهان محتاج [ صفحه 79] کسي نباشيم و از سلامتي جسمي و روحي برخوردار باشيم و در روز واپسين مورد عفو پروردگار واقع شويم و در نعمت جاويدان خداوندي (بهشت) متنعم شويم. خلاصه مي‏خواهيم در دنيا و آخرت سعادتمند باشيم. پس بايد در مقام دعا و درخواست، موجبات همان سعادت را از خداوند طلب کنيم. سلوا الله الغني في الدنيا و العافية. و في الاخرة المغفرة و الجنة. [1] . از خداوند بي‏نيازي و عافيت را در اين جهان و آمرزش و بهشت را در آن جهان مسئلت کنيد.