خداوند نعمتهايي به بشر مرحمت فرموده است که نبايد آن نعمتها را راکد گذارد و آن‏طور که به او دستور داده شده است به کار بندد. به کار بستن آنها، هم براي استفاده‏ي شخصي خود او و هم براي خدمت به نوع است. نعمتهايي که مي‏شود در راه خدمت به نوع مورد استفاده قرا گيرند عبارتند از: 1. مال، که انسان قرض الحسنه بدهد، ببخشد، کار و کسب کند و در نتيجه اقتصاد را بچرخاند؛ 2. جاه و مقام، که با پاکي و صحت، مديريت کند، رياست داشته باشد، اجتماع را رهبري نمايد و عدل و مساوات برقرار کند؛ 3. زبان، که سخن گويد، با گفتار خود راهنمايي کند و راه خير و صلاح را به مردم نشان دهد. مسلم است که خدمت به وسيله‏ي زبان با ارزشتر است. الرجال ثلاثة: رجل بماله و رجل بجاهه و رجل بلسانه، و هو افضل الثلاثة [1] . مردان سه قسمند: مردي که مردانگي او به مال اوست، مردي که مردانگي او به جاه و مقام اوست و مردي که مردانگي او به زبان اوست و سومي از اولي و دومي برتر و بالاتر است.