انسان نمي‏تواند همه جا و با همه کس مخالفت کند و رأي هر شخصي را رد کند. در بعضي مواقع بايد رأي طرف را بپسندد و قبول کند. البته در صورتي که طرف، مزيتي داشته باشد و در کار ورزيده باشد، حق بگويد و تا حدي مصون از خطا باشد. بنابراين انسان بايد نظريات اشخاص برتر از خود را مانند فضلا و دانشمندان محترم شمرده و با آنان به ستيزه بر نخيزد. ذلل نفسک باحتمال من خالفک ممن هو فوقک و من له الفضل عليک، فانما اقررت له بفضله لئلا تخالفه. [1] . کسي که رتبه‏ي او بالاتر و برتر از تو است و با تو مخالفت مي‏کند، (رأي او را) بپذير و نفس خود را در برابر او رام و منقاد نما، زيرا براي اين اقرار به فضيلت و برتري او کرده‏اي که با او مخالفت نکني.