از حقوقي که دين مقدس اسلام آن را واجب دانسته است، حق همسايه است. انسان بايد همسايه‏ي خود را مانند خانواده‏اش مورد لطف قرار دهد و با او انس و الفت داشته باشد و در مواقع لزوم به او کمک کند. اگر شخص حق همسايه را رعايت کرد، از انعکاس و مزاياي اين عمل نيک بهره مند مي‏شود. علي (ع) در آخرين وصيت خود فرمود: «پيغمبر خدا آن قدر درباره‏ي همسايه به من سفارش کرد که گمان کردم آن حضرت، براي همسايه سهمي از ارث قرار خواهد داد. [1] ملاحظه کنيد، اگر اين مسئله عملي شود و همه‏ي همسايگان نسبت به هم معاشرت نيکو داشته باشند، همه در خوشي به سر مي‏برند و همين خوشي باعث آبادي خانه‏ها و طولاني شدن عمرها مي‏شود. حسن الجوار يعمر الديار و يزيد في الأعمار. [2] . خوب همسايگي کردن، خانه‏ها را آباد و عمرها را زياد مي‏کند.