کسي که به مکه مشرف شد و اعمال حج را طبق دستور انجام داد، آن اعمال او را دگرگون مي‏کند و وضع روحي او را تغيير مي‏دهد. تيرگيهاي باطني را از قلب او مي‏زدايد و روشنايي خاصي در دلش پديد مي‏آورد. نورانيتي به او مي‏دهد که تا آن موقع دارا نبوده است، آن هم نوري با ارزش و گرانبها، نوري خدايي و قابل نگهداري. کسي که موفق شد و آن نور را به دست آورد، بايد قدر آن را بداند و عزيز و محترمش بشمارد، تا در تاريکيهاي مراحل آينده‏ي خويش و جهان آخرت، آن مشعل فروزان معنوي را فرا راه خويش داشته باشد. الحاج لا يزال عليه نور الحج ما لم يلم بذنب. [1] . حاجي تا زماني که گناه نکرده، هميشه نور حج با او هست. [ صفحه 60]