اگر انسان درست فکر کند، مي‏بيند يکي از اين سه حالت را داراست: يا گرفتار است، يا مرتکب خطا شده است، يا در نعمت پروردگار به سر مي‏برد. البته بايد کاري کند که در حالت اول گرفتاري او رفع شود و در حالت دوم گناهش را جبران کند و در حالت سوم نعمتش زوال نپذيرد. آيا براي حصول اين منظور، راهي هست؟ آري، اگر دعا کند، گرفتاري او بر طرف مي‏شود. اگر توبه کند، گناه او بخشوده مي‏شود. و اگر شکر کند، نعمت او پايدار مي‏ماند. ثلاث لا يضر معهن شي‏ء، الدعآء عندالکرب و الاستغفار عند الذنب، و الشکر عند النعمة. [1] . سه چيز است که با بودن آنها چيزي زيان نمي‏رساند: دعا در وقت گرفتاري و سختي، طلب آمرزش به هنگام ارتکاب گناه و سپاسگزاري در موقع داشتن نعمت.