آدمي که خوب شد مردم او را دوست دارند و براي او احترام قائل مي‏شوند. اگر خيلي خوب شد پرهيزگاران و مؤمنان از او خوششان [ صفحه 35] مي‏آيد و چون از اين درجه بالاتر رفت، مورد توجه کساني قرار مي‏گيرد که بايد ايمان و پرهيزگاري را از آنها آموخت و آنان پيشوايان دين ما هستند. پس خوشا به حال کسي که ائمه هدي به او اظهار محبت کنند و مورد علاقه‏ي آنان بوده و چنين مقام ارجمندي را دارا باشد. انا لنحب من کان عاقلا عالما فهما، فقيها، حليما، مدارئا، صبورا، صدوقا، وفيا. [1] . ما کسي را دوست داريم که عاقل، زود فهم، داناي به احکام شرع، بردبار، بامدارا، شکيبا، بسيار راستگو و با وفا باشد.