خداشناسي علايمي دارد؛ روحيه آدم خداشناس قوي است. استقامت او در پيشامدها بسيار است. بي‏تابي، کم حوصلگي و خود باختن در قاموس زندگي آدم مؤمن نيست. شخص باايمان متکي به خدا، و روح او تسليم خواسته‏ها و اوامر پروردگار است. از همه‏ي حوادث، اعم از شيرين و تلخ، با چهره‏اي گشاده استقبال مي کند و در حالي که اعتماد به فضل الهي دارد، با سرپنجه‏ي صبر و تدبير گره از کار بسته‏ي خويش مي‏گشايد. ان اعلم الناس بالله ارضاهم بقضآءالله عزوجل. [1] . خداشناس‏ترين مردم کسي است که به قضا و خواست خداوند عزيز و بزرگ، خوشنودتر از همه باشد.