شخصي که مسئوليت خانواده‏اي را به عهده دارد و آنان را تحت [ صفحه 114] کفالت و سرپرستي خود قرار داده است، وظيفه‏اش اين نيست که فقط خوراک و پوشاک آنان را تهيه کند و از راهنمايي و ترقي آنها صرف نظر نمايد. بلکه موظف است کاملا به آنان برسد، وسايل زندگي آنان را فراهم نمايد و آن‏طور که شايسته است از آنها مراقبت و نگهداري کند. فرزندان خود را تربيت کند و درصدد پيشرفت آنها باشد. اگر او در اين امور سستي کرد و حق آنان را ضايع نمود، مرتکب گناه شده است. کفي بالمرء اثما ان يضيع من يعوک. [1] . براي اينکه مرد گناه کند و گناهکار محسوب شود، کافي است که عائله ي خود را تباه سازد (و حق آنان را رعايت ننمايد ) .