اگر مي‏خواهيد هميشه عزيز و محترم باشيد و در ديدگان مردم باعظمت و باهيبت جلوه کنيد و در جامعه شخصي متين و متشخص و باارزش محسوب شويد، به اين دستور عمل کنيد: هيچ گاه دست احتياج به سوي مردم دراز نکنيد و خواهشي از آنان منماييد. چه با عمل کردن به اين دستور مورد توجه خواهيد شد. به گفته‏ي شما توجه مي‏کنند، به امر و نهي شما گوش فرا مي‏دارند و آنچه لازمه‏ي شخصيت است دارا خواهيد شد. طلب الحوائج الي الناس استلاب للعز و مذهبة للحيآء. [1] . درخواست نيازمنديها از مردم به زودي عزت را سلب مي‏کند و حيا را از ميان مي‏برد.