بعضي از مردم نه دنيا دارند نه آخرت. قرآن درباره‏ي آنان فرموده است: خسر الدنيا و الاخرة ذلک هو الخسران المبين. [1] . از دنيا و آخرت بي‏بهره مانده‏اند و اين خود زيان آشکاري است. بعضي دنيا دارند، اما آخرت ندارند. بعضي برعکس، آخرت دارند و دنيا ندارند. ولي سعادتمند کسي است که هم دنيا و هم آخرت را داشته باشد به اين معني که با دين و ايمان باشد و به اندازه‏ي احتياج از مواهب اين جهان بهره مند شود، تا از يک سو با قلبي پاک، بدون هيچ‏گونه ريا و تظاهري، به خدا توجه کند و دستورات او را به جا آورد، و از سوي ديگر از لذات حلال و مشروع به حد کافي و بدون افراط استفاده کند از امام صادق (ع) نقل شده است که پيامبر اکرم (ص) فرموده‏اند: طوبي لمن اسلم و کان عيشه کفافا. [2] . خوشا به حال کسي که مسلمان باشد و به اندازه‏ي کافي براي مخارج خود، درآمد داشته باشد. [ صفحه 93]