آفرين بر مکتب دانش زاي پيشوايان دين ما که همه دانستنيهاي حق و شايسته را واضح و روشن ساخته است. ما تصور مي‏کنيم شکر نعمت فقط به اين است که کلمه ي «الحمدلله» يا «شکرالله» را بر زبان جاري کنيم، در صورتي که چنين نيست. وقتي که خداوند به انسان نعمتي عطا فرمود بايد در برابر آن نعمت، گناهي را ترک کند و از نافرماني پروردگار دست بردارد. اگر از يک طرف سپاسگزار باشد و از طرف ديگر آزادانه معصيت کند و با دستورات الهي به مخالفت برخيزد، اين چه شکري و چه سپاسي است؟ و چگونه مي‏توان آن را به حساب خدا آورد؟ شکر النعمة اجتناب المحارم. [1] . شکر نعمت دوري کردن از کارهاي حرام است.